Srpska pravoslavna crkva i vjernici slave danas Svetog Nikolu. Njegova čuda i vjera proslavili su ga još za života, pa su ga prvo narod, a zatim i crkva proglasili za svetitelja. Sveti Nikola je najčešća krsna slava u Srba, prenosi. Sveti Nikola bio je sin jedinac znamenitih i bogatih roditelja, iz primorskog grada Patare u maloazijskoj oblasti Likiji. Pod uticajem strica, posvetio se svešteničkom životu i ubrzo se pročuo svojim neumornim radom, milosrđem i nepokolebljivom verom u Isusa Hrista.
Po smrti roditelja razdijelio je svu imovinu siromašnima, starima i nemoćnima. Pomagao je svima, tješio narod, širio vjeru, pravdu i milosrđe, donosio utjehu, mir i dobru volju. Svoja dobra djela činio je tajno, sakriven od bilo čijeg pogleda. O njegovim milosrdnim djelima zapisane su mnoge priče. Smatra se zaštitnikom djece, učenih ljudi, trgovaca, mornara, putnika uopšte.
Umro je na današnji dan 343. godine i sahranjen je u sabornoj crkvi u Miri, gdje je njegovo tijelo počivalo više od šest vijekova. Kada su Turci u jedanaestom vijeku osvojili Likiju, mošti Svetog Nikole prenijete su u Bari u Italiju. Srpski vladari, Stefan Dečanski, kralj Milutin i drugi, crkvu u kojoj se one nalaze bogato su darivali.
Kod pravoslavnih Srba, Sveti Nikola je najčešća krsna slava. Pada u vrijeme božićnog posta, pa je i slavska trpeza obavezno posna, čak i u kućama čiji su preci slavili mrsno. U narodu se vjeruje da Sveti Nikola noć uoči praznika, jašući na bijelom konju, obilazi djecu koja su bila dobra u toku godine i dijeli poklone. Običaj potajnog ostavljanja poklona vezan je za život Svetog Nikole, jer on dobročinstva i milosrđa nikada nije činio javno. I danas mnogi mališani čiste svoje cipele i stavljaju ih u prozore, očekujući dar od Svetog Nikole. Prema tradiciji na Dan Svetog Nikole ne valja prati veš, čistiti kuću i raditi bilo kakve kućne poslove.
